FERROMAGNETYKI to ciała wykazujące szczególne właściwości magnet. dzięki uporządkowanej strukturze elementarnych momentów magnet. (ferromagnetyzm); cechuje je bardzo duża przenikalność magnetyczna i nieliniowa zależność namagnesowania od natężenia pola magnet. (magnetyczna histereza). Podstawowe parametry charakteryzujące ferromagnetyki to: namagnesowanie spontaniczne, siła (pole) koercji, przenikalność magnet. oraz temperatura Curie (Curie punkt), powyżej której ferromagnetyki stają się paramagnetykami; rozróżnia się ferromagnetyki twarde (duża siła koercji) i miękkie (mała siła koercji); monokryształy ferromagnetyków wykazują silną anizotropię magnet. (tzn. zależność właściwości magnet. od kierunku w krysztale). Do ferromagnetyków należą m.in.: żelazo, kobalt, nikiel oraz niektóre stopy; ferromagnetyki znajdują olbrzymie zastosowanie prakt., np. w technice radiowej i mikrofalowej, elektroakustyce, komputerach.
PARAMAGNETYKI to substancje, które magnesują się pod wpoływem zewnętrznego pola magnetycznego. Po usynięciu zewnętrznego pola substancje te tracą swoje namagnesowanie.Do paramagnetyków należą m.in. tlen (O2), tlenek azotu(II) (NO), lit, sód, potas, magnez, wapń, glin, roztwory wodne soli zawierających jony pierwiastków przejściowych, niektóre z tych soli w postaci krystalicznej. Podatność magnetyczna zależy od temperatury, zjawisko to ujmuje prawo Curie. Niektóre paramagnetyki w temperaturach niższych od pewnej charakterystycznej dla każdej substancji wartości, nazywanej punktem Curie, stają się ferromagnetykami.
Przyczyną paramagnetyzmu jest porządkowanie się spinów elektronów ciała zgodnie z liniami zewnętrznego pola magnetycznego, uporządkowaniu przeciwdziałają drgania cieplne cząsteczek. W niskich temperaturach lub w silnych polach magnetycznych dochodzi do uporządkowania niemal wszystkich dipoli magnetycznych elektronów w wyniku czego dochodzi do nasycenia. Właściwości paramagnetyczne posiadają substancje o niesparowanych elektronach.
DIAMATYKI to substancje, które magnesują się pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego, przeciwnie do tego pola, w efekcie czego są z niego wypychane. Namagnesowanie znika po usunięciu zewnętrznego pola. Diamatyki ustawiają się prostopadle do kierunku pola magnetycznego.Przyczyną diamagnetyzmu jest fakt, że zewnętrzne pole magnetyczne zmienia tor elektronów na orbitach (jakby indukuje w układzie prąd elektryczny), który powoduje powstanie pola magnetycznego, skierowanego przeciwnie do pola zewnętrznego. Do diamagnetyków zalicza się: gazy szlachetne, prawie wszystkie metale i metaloidy nie wykazujące własności para- lub ferromagnetycznych (np: bizmut, krzem, cynk, magnez, złoto, miedź) a także fosfor, grafit, woda oraz wiele związków chemicznych.
